Όσιος Ευθύμιος, ένα ξεχωριστό πανηγύρι στις 6 Ιουνίου ,στο σπήλαιο που ασκήτεψε

Όταν βρέθηκα στο χωριό Βράσταμα της Ορεινής Χαλκιδικής, ψάχνοντας ένα παλαιό πέτρινο για ανακατασκευή, δεν φανταζόμουν ότι η επιλογή του σπιτιού που θα έφτιαχνα και θα κατοικούσα αργότερα, θα συνδεόταν με το πανηγύρι του Όσιου Ευθύμιου.

Ένας από τους ιδιοκτήτες ήταν πατέρας μοναχού, που τα βήματα του τον οδηγούν συχνά στο χωριό με τα πολλά πανηγύρια και ιδιαίτερα στου Όσιου Ευθύμιου.  Η πρώτη μου επαφή με το χωριό σημαδεύτηκε με την συμμετοχή μου στο πανηγύρι που γίνεται στην μνήμη του.

Επιφυλακτικός στην αρχή, άγνωστος ακόμη και με τους παλιούς ιδιοκτήτες του σπιτιού, δέχθηκα την απλόχερη φιλοξενία αυτών των ανθρώπων . Αν και συνηθίζεται οι κάτοικοι που δεν συνδέονται με το χωριό λόγω καταγωγής να αποκαλούνται "ξένοι", η ουσία της λέξης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Όλοι μια παρέα σε κοινό τραπέζι, να συμμετέχουν για την προετοιμασία του φαγητού , να τρώνε μαζί , να τραγουδούν και να χορεύουν. Κάτοικοι του ίδιου χωριού, αλλά και άλλοι όπως η οικογένεια μου, άγνωστοι που γίναμε γνωστοί, μια παρέα μαζί. Η ιδιαίτερη ομιλία μεταξύ τους μου φαινόταν σαν ξένη γλώσσα, ποτέ μου δεν κατάφερα να εξοικειωθώ, αντίθετα με την γυναίκα μου που έχει έφεση να εγκληματίζεται γρήγορα και να μαθαίνει. Παρ’ όλα αυτά λόγοι ευγένειας πολλές φορές επέβαλαν να κουνώ το κεφάλι μου αφηρημένα αν και δεν καταλάβαινα τίποτε. Στην πορεία των χρόνων κατάλαβαν την αδυναμία μου και με δούλευαν πειραχτικά, ενώ εγώ συμπαθώ να παρακολουθώ να συνομιλούν μεταξύ τους στα Βρασταμνά, για να εξελίσσομαι ιδιωματικά. Έχουν σπουδαιότητα αυτές οι ιδιομορφίες στην γλώσσα εφόσον προσδιορίζουν τον τόπο καταγωγής. Κάτοικος του χωριού αφιέρωσε πολύ χρόνο για να συγκεντρώσει τις λέξεις και να φτιάξει ένα λεξιλόγιο. Ελπίζω να αξιοποιηθεί στο μέλλον το εργαλείο αυτό ,από τον τομέα γλωσσολογίας του πανεπιστήμιου.

Πέρυσι εθελοντικά με παρότρυνση του φίλου μου Αντώνη, συμμετείχα στην προετοιμασία του χώρου για την υποδοχή των κατοίκων που διανύουν μία από τις δυσκολότερες διαδρομές (5,5 χιλιόμετρα περίπου).  Ξεκινά από το χωριό Βράσταμα, περνά από το φυσικό σπήλαιο του Όσιου Ευθυμίου, για να καταλήξει και πάλι στο χωριό Βράσταμα (υψόμετρο 540μ) από άλλη διαδρομή σε άλλα τόσα χιλιόμετρα περίπου. Η πρόσβαση  μπορεί να γίνει με αυτοκίνητο και στην συνέχεια απαιτείται πεζοπορία για 15 λεπτά περίπου. Αυτό που εντυπωσιάζει κάθε πιστό και επισκέπτη είναι η εικόνα ανήμπορων σχεδόν γερόντων να φθάνουν μέχρι την σπηλιά.Η θέληση τις περισσότερες φορές ξεπερνά την σωματική αδυναμία. 

 Τα συναισθήματα ποικίλα από την συνεισφορά και την συμμετοχή σ’ αυτό το ξεχωριστό πανηγύρι. Μια σπηλιά σ’ ένα βράχο που στο παρελθόν υπήρξε το ασκητήριο των Οσίων Ευθυμίου και Ιωσήφ, είναι ο ιερός τόπος που συγκεντρώνεται κάθε χρόνο πλήθος κόσμου για να προσκυνήσουν και να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του πανηγυριού που ακολουθούν  Θέλοντας πέρυσι να φυλάξω αυτές τις υπέροχες εικόνες έπαιξα ρόλο φωτογράφου και αποθανάτισα πολλά στιγμιότυπα που φαντάζουν σαν σήμερα.

Για φέτος οι Βρασταμνοί προσέρχονται στις 6 Ιουνίου και θα πραγματοποιήσουν πανηγυρική Θεία Λειτουργία προς τιμήν όλων των αγίων που είχαν ασκητέψει στην περιοχή. Η Ακολουθία θα αρχίσει στις 8 π.μ. ενώ μετά το πέρας της θα ακολουθήσει όπως και κάθε χρονιά το κουρμπάνι με φασολάδα που ετοιμάζουν με ιδιαίτερη επιμέλεια οι κάτοικοι των Βραστάμων  .

Ο Αντώνης πρωτοστατεί σ’ αυτές τις εκδηλώσεις, ενώ κάθε ηλικίας άτομα μαζεύονται γύρω του σαν το μελίσσι, κάτω από τα πλατάνια, δίπλα στα γάργαρα νερά στο ποταμάκι, για να τον συνοδέψουν στο τραγούδι και στον χορό. 

Την πρώτη φορά που πήγα εντυπωσιάστηκα και συνεχίζω να εντυπωσιάζομαι από την οργάνωση του χώρου με τραπέζια καρέκλες και άλλα απαραίτητα για την εξέλιξη του πανηγυριού. Όλα λειτουργούν σε πλήρη αρμονία, σαν να προηγήθηκε στρατιωτική προετοιμασία για το εξαιρετικό  αποτέλεσμα. Είναι δύσκολη η μεταφορά αντικειμένων, για τον λόγο ότι δεν υπάρχει άμεση πρόσβαση σε αυτοκίνητα. Τα μουλάρια και οι ανθρώπινες δυνάμεις κάνανε κουράγιο την θέληση, που ανέτρεψαν για άλλη μια φορά τα δεδομένα.

Ο τόπος είναι μια όαση να την επισκεφθεί ο καθένας, που θάθελε μια ξεχωριστή αύρα ηρεμίας και χαλάρωσης κι αν είναι δυνατόν να πλησιάσει πιο κοντά στους Αγίους. Τότε ίσως  η ψυχή του να γαλήνευε τα δύσκολα αυτά χρόνια που μας κατακλύζουν με τρόμο και μας φορτώνουν αγωνία για το μέλλον των παιδιών μας.

Τάσος Ορφανίδης